روزى ﺷــﺎﮔﺮدى ﺑﻪ اﺳــﺘﺎد ﺧﻮﯾﺶ ﮔﻔﺖ: اﺳــﺘﺎد ﻣــﻰ ﺧﻮاﻫﻢ ﯾﮑﻰ از ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﺧﺼﺎﯾﺺ اﻧﺴﺎن ﻫﺎ را ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﯿﺎﻣﻮزى.".
اﺳﺘﺎد ﮔﻔﺖ: واﻗﻌﺎ ﻣﻰ ﺧﻮاﻫﻰ آﻧﺮا ﻓﺮا ﺑﮕﯿﺮى؟".
ﺷﺎﮔﺮد ﮔﻔﺖ: ﺑﻠﻪ، ﺑﺎ ﮐﻤﺎل ﻣﯿﻞ.".
اﺳﺘﺎد ﮔﻔﺖ: ﭘﺲ آﻣﺎده ﺷﻮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﻰ ﺑﺮوﯾﻢ.".
ﺷﺎﮔﺮد ﻗﺒﻮل ﮐﺮد. اﺳﺘﺎد، ﺷﺎﮔﺮد ﺟﻮاﻧﺶ را ﺑﻪ ﭘﺎرﮐﻰ ﮐﻪ ﮐﻮدﮐﺎن در آن ﻣﺸــﻐﻮل ﺑﺎزى ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﺮد. اﺳﺘﺎد ﮔﻔﺖ: ﺧﻮب ﺑﻪ ﻣﮑﺎﻟﻤﺎت ﺑﯿﻦ ﮐﻮدﮐﺎن ﮔﻮش ﮐﻦ.".
ﻣﮑﺎﻟﻤﺎت ﺑﯿﻦ ﮐﻮدﮐﺎن ﺑﻪ اﯾﻦ ﺻﻮرت ﺑﻮد: اﻵن ﻧﻮﺑﺖ ﻣﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮار ﮐﻨﻢ و ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ دﻧﺒﺎل ﻣﻦ ﺑﺪوى. ﻧﺨﯿﺮ اﻵن ﻧﻮﺑﺖ ﺗﻮﺳﺖ ﮐﻪ دﻧﺒﺎﻟﻢ ﺑﺪوى. اﺻﻼً ﭼﺮا ﻣﻦ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻓﺮار ﮐﻨﻢ؟ و ﺣﺮف ﻫﺎﯾﻰ از اﯾﻦ ﻗﺒﯿﻞ.". اﺳﺘﺎد اداﻣﻪ داد: ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺷﻨﯿﺪى ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﮐﻮدﮐﺎن ﻃﺎﻟﺐ آن ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ از دﺳــﺖ دﯾﮕﺮى ﻓــﺮار ﮐﻨﻨﺪ. آدم ﺑﺰرگ ﻫﺎ ﻧﯿﺰ اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ اﻧﺪ. اﻧﺴــﺎن ﻫﯿﭽﮕﺎه ﺣﺎﺿﺮ ﻧﯿﺴــﺖ ﺑﺎ ﺷــﺮاﯾﻂ ﻣﻮﺟﻮد روﺑﺮو ﺷــﻮد و داﺋﻢ در ﺗﻼش اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺣﻘﺎﯾﻖ و واﻗﻌﯿﺎت زﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮد ﻓﺮار ﮐﻨﺪ و ﻫﺮﮔﺰ ﮐﺎرى ﺑﺮاى ﺑﻬﺒﻮد زﻧﺪﮔﻰ ﺧﻮد اﻧﺠﺎم ﻧﻤﻰ دﻫﺪ. ﺗﻮ از ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻰ ﯾﮑﻰ از ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ وﯾﮋﮔﻰ ﻫﺎى اﻧﺴــﺎن را ﺑﺮاى ﺗﻮ ﺑﮕﻮﯾﻢ و ﻣﻦ آﻧﺮا در ﭼﻨﺪ ﮐﻠﻤﻪ ﺧﻼﺻﻪ ﻣﻰ ﮐﻨﻢ؛ ﺗﻼش ﺑﺮاى ﻓﺮار از زﻧﺪﮔﻰ!"
ﻣﻨﺒﻊ: ﺳﺎﯾﺖ ﯾﮑﻰ ﺑﻮد
ﻣﻦ ,ﺑﻪ ,ﮐﻪ ,ﮔﻔﺖ ,ﮐﻮدﮐﺎن ,اﺳﺘﺎد ,اﺳﺘﺎد ﮔﻔﺖ ,ﯾﮑﻰ از ,از ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ,را ﺑﻪ ,ﺧﺼﺎﯾﺺ اﻧﺴﺎن ,ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﺧﺼﺎﯾﺺ اﻧﺴﺎن
درباره این سایت